Ósmy dzień, ósmy werdykt; Peter J. Leithart

Dla niektórych w Izraelu pierwsza Wielkanoc na pewno nie była dobrą nowiną – była upiornym zaskoczeniem.

Dla władców i mocy, które uśmierciły Jezusa, myśl, że ​​został On wzbudzony przez jakąś moc pozostającą poza ich kontrolą, była przerażająca. Na początku Ewangelii Łukasza dowiadujemy się, że Herod uważał, iż Jan Chrzciciel został wzbudzony z martwych i że Jezus był zmartwychwstałym Janem. To wprawiło Heroda co najmniej w zakłopotanie. Skazał Jana na śmierć, widział odciętą głowę na tacy, ale jeśli Jan powstał z grobu, to Herod musiał popełnić zasadniczy błąd. Jeśli Jan został wzbudzony, to Herod uśmiercił proroka, a Bóg zrehabilitował tego proroka, wzbudzając go z martwych.

Zmartwychwstanie Jezusa spowodowało takie samo zakłopotanie u ówczesnych władców. Trzy sądy uczestniczyły w procesie Jezusa. Jezus został postawiony przed Sanhedrynem, potem przed Piłatem, a także przed Herodem. Był sądzony przez żydowskich kapłanów i uczonych w Piśmie, przez rzymskiego namiestnika oraz na idumejskim dworze Heroda. Został osądzony w ogrodzie, w kraju i na świecie.

Jeśli Jezus został wzbudzony z martwych, to znaczy, że również Bóg wydał swój wyrok na Jezusa – wyrok, który unieważnił wyroki sądów ludzkich. Zmartwychwstanie stanowiło poważne wyzwanie dla praworządności tych sądów, obnażając je jako skorumpowane i niesprawiedliwe, sprzeczne ze sprawiedliwością niebios.

Dla Piłata, Heroda i żydowskich przywódców przerażająca była myśl, że może rzeczywiście ​​zabijając Jezusa, sprzeciwili się planom Boga.

Werdykt Ojca ogłoszony w zmartwychwstaniu Jezusa został już wcześniej ogłoszony przez sądy ludzkie. W relacji Łukasza o procesie Jezusa jest On wielokrotnie uznany za niewinnego, najczęściej przez rzymskiego namiestnika Piłata. Siedem razy ktoś ogłasza Go lub traktuje jako niewinnego (Łk 23,4.14.15.22.41.47.51):

1. Piłat mówi: „Nie znalazłem żadnej winy w tym człowieku”.
2. Kiedy Jezus zostaje przyprowadzony ponownie do Piłata, ten powtarza swój osąd: „Nie znalazłem winy w tym człowieku”.
3. Piłat stwierdza też, że również Herod nie znalazł winy w Jezusie.
4. Piłat ponownie powtarza: „Nie znalazłem w nim winy wymagającej kary śmierci”.
5. Złoczyńca na krzyżu mówi: „Ten człowiek nie zrobił nic złego”.
6. Kiedy Jezus umiera, rzymski setnik stwierdza: „Naprawdę to był człowiek prawy”.
7. Wreszcie przynajmniej jeden członek rady żydowskiej, Józef z Arymatei, nie zgodził się z decyzją Sanhedrynu i zamiast tego oddał cześć Jezusowi, zapewniając Mu godny pochówek.

Te siedem słów – podobnych do siedmiu Słów wypowiedzianych przy stworzeniu świata – potwierdziło brak winy u Jezusa. Lecz te siedem słów nie wyrwało Go ze śmierci. Mimo uznania niewinności Jezusa Piłat posłał Go na krzyż. W siedmiokrotnym słowie starego stworzenia nie ma sprawiedliwości. Potrzebne jest nowe słowo.

I oto pierwszego dnia po Szabacie, pierwszego dnia tygodnia, czyli „ósmego dnia” zapadł ósmy werdykt, najważniejszy ze wszystkich. Bóg Ojciec ogłosił Jezusa „sprawiedliwym”, wskrzeszając Go z martwych. Czyniąc to, Ojciec anulował wszystkie wcześniejsze werdykty ludzkie. Wzbudzając Syna, Ojciec wywyższył Go i odparł ataki napastników. Wzbudzając Syna w Duchu, Ojciec wypowiedział słowo nowego stworzenia, werdykt sprawiedliwości prowadzący do życia.

Tłumaczył Bogumił Jarmulak.

Źródło: Eighth Day, Eighth Verdict